9 juli

Je moet omhoog voor Les Bories. Eerst over het bruggetje over de Lot, nog een bescheiden beek, pas vertrokken niet ver van hier, zoals ook de Chassezac en de Allier. Onder het piepkleine viaducje van de spoorweg door waar een paar keer per dag een treintje knarsend voorbijkomt. Je hoort het alleen, het blijft achter de bomen. De weg slingert en klimt gestaag, eerst naar Les Bories Basses, dan verder tot Les Bories Hautes. Je moet voorbij de boerderij met de vele honden, die vroeger losliepen en je grommend en blaffend de weg versperden. Menige keer hield hier mijn avondwandeling op. Nu liggen de beesten aan de ketting, ik kan verder omhoog, tot boven, waar plots het hele landschap openvalt. Beneden is het al flink aan het schemeren, hier loop ik nog in de laatste zon. Daar moet ik een foto van nemen. Weer - ik heb die foto al vele keren. Nu met koeien, de laatste keer nog schapen. In het strijklicht van de ondergaande zon. Er ontbreekt alleen nog vioolmuziek. Gelukkig. 

Klik om te vergroten