It's a poor sort of
memory that only works backwards.
Voor
de Witte Koningin uit Through the Looking Glass is
het makkelijk, zij leeft achterstevoren. De Koningin doet een
pleister op haar vinger, en begint wat later te gillen. Mijn vinger
bloedt! roept ze. Wat scheelt er? vraagt Alice. Heb je in je vinger
geprikt? Nog niet, zegt de Koningin, maar dat ga ik zo meteen doen.
Als ik m'n sjaal vast wil maken. De broche springt altijd open. En
jawel. Dat verklaart het bloeden, zie je, zegt de Koningin. Nu versta
je hoe de dingen hier gebeuren. Maar waarom huil je nu niet? wil
Alice weten. Nou, zegt de Koningin, dat heb ik toch al gedaan.
Achterstevoor
leven: Merlijn kan het ook, in The Once and Future
King van Terence H.
White. En Tod T. Friendly in Martin Amis' Time's Arrow. Wel geen vrolijk
verhaal, dat laatste.
Een
memory that also works forwards, zou
dat niet handig zijn? Best wel. Handig. Leuk? Dat weet ik zo niet.
Dat hangt af van wat er zo al gaat gebeuren. Wil ik dat weten? Ik
weet het niet. Ik denk het niet. Misschien liever niet. Laat maar
eerst gebeuren. Of het leuk was, zie ik dan wel. Toch maar backwards,
dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten