Ik
hou niet van dat woordje senior.
Ik vind het een vals en neerbuigend woord, iets voor het
marketingvolk en weer een van zijn doelgroepen. Laat men
mij rustig een oude man
noemen. Desnoods een oudere man,
ook een beetje vals, omdat ouder
toch nooit minder
dan oud kan willen
zeggen.
Noem
mij dan boomer,
als het echt nodig is. Voor jagger
ben ik gelukkig te oud. Wel gepensioneerd, maar niet meer jong en al
helemaal niet zo actief. Ik wil graag wat in mijn luie stoel
uithangen als het buiten regent. Mag ik even? Geen stappenteller van
doen.
Köpskam,
ziedaar een woord naar mijn hart. Tant pis
dat het Zweeds is. Senior
is ook Latijn. Koopschaamte,
maar dat is het niet. Veeleer kooponwil.
Ik heb dat ook. Anders dan belevingsshoppers,
die in winkels rondhangen voor hun plezier, alsof daar iets te
beleven
is, hou ik me ver van het koopgebeuren. Alleen als het niet anders
kan, loop ik een winkel binnen en koop er iets. Uit koopnood,
zeg maar. Mijn aankoop
is een noodaankoop. Betalen en wegwezen. Dat is ook precies wat de winkelier van mij verwacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten