Het zijn onvertoonde tijden, en zo kan het gebeuren dat ik, na weer een uur bloot te zijn gesteld aan de talking heads op mijn televisie, die nog maar eens uitleggen hoe vijf voor twaalf het is, hoe kwart over twaalf, en dat ons huis, dat gisteren nog niet in brand stond, dat wil zeggen ons Vlaamse huis, in tegenstelling tot de Waalse en Brusselse huizen, waar de vlammen al weken uit het dak slaan, vandaag toch best dringend geblust wordt, dat wil zeggen komende vrijdag, al is het maar een beetje, en ook dat het niet helpt kleine kraantjes toe te draaien als de grote kraan open blijft, zoals het vast ook niet helpt de brand met een pieterig waterstraaltje te lijf te gaan, zowaar een zucht van verlichting slaak en een slok van mijn koffie neem, eindelijk, nu er geheel onverwacht een foto op het scherm verschijnt van een interieur in het kasteel Belvédère, tonende, naast een niet te tellen massa potjes en pannetjes en aandoenlijke schemerlampjes, ook nog Hunne Koninklijke Hoogheden A. en P., de laatste een bovenmaatse handtas vastklemmend, in het gezelschap van hun kersverse verloren dochter, uitstralend een nieuw hoofdstuk, rijk aan emoties, gemoedsrust, begrip en hoop, en dat na het tumult, het lijden en de verwondingen, zodat het tijd is nu voor vergeving, genezing en verzoening, maar ook met verbazing vaststel dat zelfs in deze eerder plakkerige materie experts bestaan, zo blijkt, die komen duiden hoe diep gemeend de nieuwste démarche is van deze Saksen-Coburgs, dat het echt niet om een pr-stunt gaat, wat mij mateloos opbeurt, na al de -logen en -isten, nog meer als er een filmpje komt van Delphine ten tijde van haar fight met koning vader, waarin ze scherp en snedig zegt waar het op staat, uit de hoek komend met een aplomb ver buiten en boven het bereik van de verenigde royals, als verenigd het goede woord is. Vannacht worden enge dromen mij gespaard, ik slaap eindelijk nog eens vreedzaam in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten