Op kerstavond trof ik onder de boom een langwerpig pak aan dat mij zeer intrigeerde. Wat kon ik aanvangen met een zo lang voorwerp? Het was nerveus afwachten tot het dessert (mousse au chocolat, hier choclamoes genoemd), toen het pakpapier eindelijk weg mocht, en uit de doos een paraplu tevoorschijn kwam. Nu heb ik al een paraplu, zo een die ondersteboven open gaat. Deze kerstparaplu gaat gewoon open, wel vanzelf, met een knopje, maar daar gaat het niet over. Het gaat over MERDE IL PLEUT, de heldere boodschap waar ik van nu af aan in de regen mee rond zal lopen, en ieder woord zal gemeend zijn. Het meest nog MERDE, dat uitstekend lucht geeft aan het gevoel dat mij de laatste tijd wel eens bekruipt, ook bij droog weer. Dan schiet shit veel te kort.
Je weet wat de Scandinaven zeggen : slecht weer bestaat niet enkel slechte kledij. Voor mij maakt een paraplu deel uit van die goede kledij. En merde zeg ik wanneer ik mijn paraplu weer eens niet mee heb( Dominique vindt die veeleer overbodig) en het begint dan toch stevig te regenen. Ook had de buienradar ons vooraf gerustgesteld. Een goeie paraplu is gewoon fantastisch als je die meehebt. Natuurlijk kom ik uit de bank , en sector waar het gebruik van paraplus nog al eens ter discussie staat.
BeantwoordenVerwijderenWijs volk die Scandinaviërs. Voorlopig is het hier nog wachten op de regen, tot ik met mijn boodschap de dijk op kan. Dan mag het niet te hard waaien, natuurlijk. Daar kunnen paraplu's niet goed tegen. Een leuze als 'Shit het waait' is niet bruikbaar.
BeantwoordenVerwijderen