Het is geen lachertje, de hoogpathogene H5N5 vogelgriep. Besmettelijk als de pest, wat hij ook is. Hoe gaan mijn drie kippen met hun lockdown om? De beesten mogen amper buiten. Elk contact met medevogels wordt ze ontzegd, zoals ook goed drie vierde van hun scharrelgebied. Terwijl kippen zeer actieve sociale wezens zijn, die aandacht en afwisseling nodig hebben. Zoniet gaan ze op elkaar pikken. Ze hebben daar een systeem voor. Goed, ze leggen nog, ze eten en drinken nog. Ze maken er het beste van. Toch merk ik een verhoogd stressniveau bij mijn bruine kip, terwijl de witte almaar lustelozer wordt en vaak uren achter elkaar ineengedoken op de grond zit. Je zou voor minder. Hoelang duurt dat hier nog? zie ik ze denken. Ik weet het niet. De mortaliteit is laag, tot nog toe nul. Er zijn geen besmettingen vastgesteld, laat staan verontrustende symptomen. De vogels buiten mogen zomaar vrijelijk rondvliegen. Ik weet het. Maar ik maan ze aan om geduldig te zijn. Als we te gauw loslaten, leg ik ze uit, komt er gegarandeerd een tweede golf van. Is dat wat jullie willen? Weer zoveel weken op hok? Ze zijn niet overtuigd, ik zie het. Maar veel keus hebben ze niet. Ik geef ze graan, maak hun hok schoon, ververs het water. Ik moet me de hele tijd bukken, het net hangt te laag. Ja de zorg heeft het ook niet gemakkelijk. Dat laatste argument vinden ze helemaal belachelijk. Ik hoor het aan hun geïrriteerd getok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten