Dit lijkt hier meer en meer op een politiestaat, zegt de vrouw op de radio. Ze bedoelt kennelijk dat ze niet altijd mag gaan en staan waar ze wil, zonder daar door de politie te worden op aangesproken, er mogelijk voor te worden beboet. Dan zijn we niet in Rangoon of Pyongyang, maar op de Vogelmarkt in Antwerpen, waar de grondwettelijke vrijheden te grabbel worden gegooid. Zoals de vrijheid om lege colablikjes op straat te gooien, of toevallige passanten in hun gezicht te hoesten. En nu ik toch bezig ben: waarom zie ik de laatste tijd zoveel foto's met voetballers in een zwart-en-blauw gestreept hemdje? Het zijn spelers van Club Brugge, maar dat is niet wat er op hun shirtje staat. Er staat 'UNIBET', en dat is dan weer met meer dan 13,5 miljoen klanten een van de grootste online gokbedrijven wereldwijd, volgens Wikipedia. Zij waren de eerste club hier die zich door een gokbedrijf liet sponsoren, maar inmiddels hebben 17 van de 18 eersteklasseclubs er een, waarvan de helft ook met shirtreclame. Dat weet ik van Arne Nilis, die iets weet van voetballen maar ook van gokverslaving en wat die zoal aanricht. Men weze zo goed waar ik bij ben niet lyrisch te doen over ballentrappers in loondienst van een casino. En dan nog iets: wat is dat met die Jean-Marc Nollet van Ecolo? Hij vindt één knuffelcontact maar weinig, en dus staat hij zichzelf toe er twee in huis te halen. Un couple, alsof dat iets uitmaakt. Mag dat? Nee, maar Nollet 'staat het zichzelf toe'. Je m'autorise, zegt hij. Ik zal nog wel eens voor de groenen stemmen, als ze dat soort zelfbedienend volk als covoorzitter kiezen. Gelukkig is Meyrem Almaci het niet met Nollet eens, al vind ik haar protest wat aan de makke kant. Dan liever Paul Magnette. Les bras m'en tombent, zegt die, door vrtnws vrij maar gevat vertaald als daar zakt mijn broek van af. Dan wil ik graag wel eens voor Magnette stemmen, maar dat kan dan weer niet. Daar zakt nu mijn broek van af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten