26 oktober

Ik hou nooit op me te verbazen over cijfers en statistieken. Wat en wie er allemaal geteld wordt, het slaat me met verstomming. Hoe tellen ze dat, en wie telt dat? 

Dat de Belg in 2010 78 liter koffie dronk? Wie staat daar bij met de maatbeker? Dat in het Brussels gewest 12% van de mensen een LAT-relatie hebben? Wie praat met al dat volk, als ze niet eens samen thuis zijn? 

Op 31 oktober wordt de zeven miljardste mens geboren, zeggen de kranten. Hoe weten ze dat? Het lijkt onmogelijk, maar nee. In 1999 is het ook gelukt, met de zes miljardste, op 13 oktober. Dat was Adnan Nevic uit Bosnië. Hij woog 3,55 kg. Vraag me niet wie daar in de verloskamer stond met zo'n entreetellertje toen Adnan ter wereld kwam. Hij mocht meteen op de foto met toenmalig VN secretaris-generaal Koffi Anan, die toevallig in Sarajevo was. Toevallig!

Vandaag zag ik weer zo'n cijfer in een artikel in The Guardian. In Texas hebben ze de laatste A-bom van het Amerikaanse leger ontmanteld, staat daarin. Een B53 voor de kenners is zo groot als een minibusje en weegt 4.500 kg. De bom was 600 maal krachtiger dan Little Boy, door de Enola Gay boven Hiroshima gedropt op 6 augustus 1945. Little Boy had een explosieve kracht van zo'n 15 kiloton TNT, deze B53 van 9 megaton. 

Dat de B53 bommen zo groot waren, lees ik, 'helped compensate for their lack of accuracy'. Pech voor de omwonenden. Ook in Hiroshima was accuracy niet de grootste zorg. Het kwam goed uit zoveel mogelijk mensen om te brengen. Hoe meer collateral damage, hoe liever. 

Er zijn ook cijfers over de slachtoffers in Hiroshima. Je mag vermoeden dat de bedenkers en de makers van Little Boy en zijn opvolgers er niet bij waren toen ze geteld werden, evenmin als kolonel Paul W. Tibbets, de piloot die zijn bommenwerper in een opstoot van vertedering naar zijn moeder had genoemd.

Ik ben geloof ik een beetje van mijn beginzin afgeweken. Maar toch: ik hou niet op me te verbazen.