Straalt het uit?, vroeg de dokter. Het
ging over mijn rug.
Ja, zei ik. Het durft wel eens naar
mijn been uit te stralen. De dokter keek bedenkelijk. Uitstraling,
dat zag ik zo, was geen goede zaak.
Met des te meer verwondering las ik
vandaag op deredactie.be: "Resultaten
zijn er, maar er is te weinig uitstraling". Hoezo, te wéinig?
Het ging over Elio Di Rupo. Nu weet ik dat nogal wat lieden in
Noord-België de goede man niet in het hart dragen, maar om hem
daarom méér uitstraling toe te wensen?
De
dokter heeft me pillen voorgeschreven. Dat is wat
dokters doen, en pas op, ze doen dat goed. Ik heb blaadjes bijeen
geharkt in mijn tuin, ik heb de remork
aan de auto gehaakt, ik heb dozen vol brol van de zolder naar de
garage gezeuld. Mijn rug gaf geen krimp, niks geen uitstraling.
Wat
Elio betreft, voor mij hoeft hij niets uit te stralen. Hij doet dat
met verve, premier zijn van België, en ik hoor hem graag bezig, ook
in het Nederlands. De insouciance waarmee hij de woordklemtonen
rondstrooit, ik heb het de elfjulivierders nog niet horen doen. En
geen zweem van een Antwerps accent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten