12 mei

Wie zou nu een boek willen lezen dat De nacht dat het dode kraaien regende heet? Slechter kan een titel niet klinken, en toch heb ik het op de valreep nog gekocht in mijn vertrouwde boekenwinkel te S, waar ze vele goede boeken hebben. Ik word al een stuk gerustgesteld als ik zie dat het een vertaling uit het Duits is, en dat het boek eigenlijk Kaltenburg heet, van Marcel Beyer. Waarom het ook in het Nederlands niet zo heet, dat zal W. Hansen weten, die het in 2009 vertaald heeft.

Waar De nacht dat het dode kraaien regende over gaat is alsnog moeilijk te zeggen, ik ben pas bij pagina 69, maar in elk geval over vogels, en natuurlijk over professor Kaltenburg, ooit een vermaarde vogelkenner in Dresden. Wel weet ik nu al dat Kaltenburg een uitzonderlijk boek is, het gaat zijn geheel eigenzinnige gang en laat je na een paar pagina's niet meer los.

Op pagina negentien staat deze zin, die een verder onverbeterlijke alinea inleidt:

Zo nu en dan hunker ik ernaar om een van die mannen te zijn die ik vaak heb gadegeslagen en die doen wat je op hun leeftijd van hen kunt verwachten.

Tja. Mooi gezegd toch? En wie zou niet willen weten, wat die mannen dan doen?

Marcel Beyer, De nacht dat het dode kraaien regende (oorspronkelijke titel: Kaltenburg)