Ik heb hier een
buurman uit Frankrijk die deze eigenaardigheid vertoont, dat hij niet
gewoon in- en uitademt zoals iedereen, maar daarbij ook fluit. Van de
vroege ochtend als hij opstaat tot de late avond als hij zich te
ruste begeeft, fluit deze buurman, die mijn gade en ik om die reden
de Fluitman noemen. Zijn gefluit valt des te meer op, doordat er geen
melodie in te horen is, althans geen die voor ons herkenbaar is. De
Fluitman improviseert, en wat hij fluit zal wel atonale muziek zijn,
wie weet dodecafonisch, ik ken daar niet veel van al ben ik ook een
tijdje op de muziekschool geweest. Het zal wel hedendaagse muziek
zijn, zoals je die soms te horen krijgt als je eens naar een
aperitiefconcertje gaat, en op het programma staat plots een stuk met
'wereldcreatie' ernaast. Op zulke momenten, ik zal het maar toegeven,
wens ik altijd dat ik thuis zat rond een uur of zes 's avonds, als er
allemaal auto's aan mijn huis voorbijrijden, ze maken ook lawaai maar
ik word er niet horendol van, ook niet zo horendol als van het
gefluit van de Fluitman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten