Ik
heb een hele hoop kleine schriftjes. Geruite en gelijnde, niet groter
dan zo'n 9 bij 14 centimeter. Ze zijn mij bij verschillende
gelegenheden cadeau gedaan, of ik heb ze zelf gekocht. Om dingetjes
in te krabbelen. Gevatte uitspraken. Brokken liedjestekst. Citaten.
Aangewaaide flarden gesprek. Prettig of anders gestoorde onzin.
Onderweg tegengekomen leuzen en slogans. Achterop een vrachtwagen, op
de E17: Wir
fahren Klaviere. Dat
was
vroeg
in de jaren tachtig, vorige eeuw.
Dat
ik zoveel schriftjes heb, komt niet omdat ik ze altijd met zulke
dingen vol schrijf. Het tegendeel is waar. Want vaker dan niet ben ik
op stap zonder pen of potlood, of is het schriftje zelf thuis blijven
liggen, en dan zeg ik: ik onthou het wel zo lang, en dan vergeet ik
het.
Uiteindelijk
raakt zo'n schriftje toch wel vol, met e-mailadressen,
telefoonnummers, schetsjes met weguitleg, bankgegevens, de
weersvoorspelling voor de komende week in Languedoc-Roussillon. Dan
is het tijd voor weer een nieuw, en ik leg er een potloodje bij, en
ik beloof mezelf dat ik nooit nog het huis uit ga zonder mijn
schriftje èn mijn potlood.
Zo,
dat is dan mijn voornemen voor het nieuwe jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten