In
mijn droom vannacht was ik achttien geworden. Het was een
overweldigend gevoel. Niet dat ik nu ook groot en volwassen was - dat
maakte op mij weinig indruk. Des te meer het cadeau dat mij thans
toekwam. Ik kreeg mijn nieuwe auto. Dat was prachtig, maar de auto
was niet waar het echt om ging. Die kon ik ook niet kiezen - in de
droom maakte mijn vader onze auto's zelf.
Wat
ik wel mocht kiezen, was de nummerplaat waar ik mee rond zou rijden.
Dit wou zeggen, dat ik zélf mocht beslissen wat erop zou staan!
Overigens was nummerplaat
niet correct, want ik mocht ook letters
gebruiken.
Dat
was dan gauw beslist. Ik wou M'AS-TU-VU
op mijn auto. Het leek me een vanzelfsprekende keuze. Helaas! De
nieuwe Vlaamse wet ter zake liet het gebruik van volksvreemde talen
niet toe. Er mocht ook maar één streepje, en er moest ten minste
één cijfer. Apostroffen konden al helemaal niet. Nou, toen hoefde
het voor mij ook niet meer.
Laat maar, zei ik tegen mijn vader. LAAT
MAAR ?,
vroeg die verbaasd. Nee, zei ik. Gewoon. Laat maar. Toen werd ik
wakker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten