20 oktober

Ik heb de Honda Dream op de brommer- parkeerplaats van Makro achtergelaten. Die is keurig overdekt en wordt ook nog eens door een vriendelijke geüniformeerde man bewaakt. Binnen loop ik wat rond, nu ja, Makro is Makro. Ik ga weer naar buiten. Het is gaan regenen. Ik kom bij de Dream, voel in mijn zakken naar de contactsleutel. 

Ik heb veel zakken: twee achterzakken, twee gewone broekzakken, nog twee diepe dijbeenzakken, en opzij een speciaal zakje met een rits. Dat zijn er zeven. In geen ervan zit de sleutel. Ook niet op het contact van de Honda. Ik doorzoek nog twee keer systematisch al mijn broekzakken. Ook de tasjes die erin zitten, een met mijn telefoon, een met mijn klein geld.

Ik zoek in de rugzak, die zelf weer drie zijzakjes heeft. Het is gaan gieten. Ik zie de geüniformeerde parkeerwachter bij de ingang naar mij kijken. Ik loop de Macro weer in, probeer hetzelfde traject te lopen van daarnet, overal op de grond zoekend naar mijn sleutel. Ik loop naar de receptie, vraag of er iemand Engels spreekt. Ogenblikje. Een meisje wordt geroepen. Heeft iemand mijn sleutel gevonden? Ze kijkt in een paar lades. Nee, sorry.

Ik loop weer naar buiten, het giet nog altijd. Weer naast mijn brommer doorzoek ik nog eens mijn zeven broekzakken en de drie zakjes van de rugzak. Ik uit inwendig een lange reeks onbetamelijke vloeken. Dan besluit ik maar een songthaew naar het guest house te nemen, en daar te vragen op ze nog een extra sleutel hebben. Die kan ik dan weer per songthaew naar de Makro brengen. Het is ook een manier om de middag door te brengen, denk ik grimmig. 

Ik heb de helm al in het mandje gelegd, als plots de geüniformeerde bewaker naast me staat. Of er iets is? gebaart hij. Ik ben mijn sleutel kwijt, gebaar ik. Deze? gebaart hij, met een brede grijns mijn sleuteltje voor mijn ogen bengelend. Ik wijs naar het contact. Hij knikt. Ik ben blij. Ik ben zo blij, dat ik de geüniformeerde bewaker vijftig baht toestop, volgens de Rough Guide een meer dan fikse fooi. Dan start ik de brommer en rij weg. De regen is gestopt. En dan denk ik: waarom heeft hij mij niet meteen geholpen? En dan denk ik: meteen? Relax, man. Dit is Amazing Thailand, niet Vlaanderen in Actie.