Ik ken een hond die Nico heet. Hij lijkt een beetje op Bobbie van Kuifje, Milou van Tintin. Meer wil ik over deze Nico niet kwijt. De andere Nico's die ik ken zijn allemaal mensen. Er is kennelijk een trend om honden mensennamen te geven.
Gisteren kwam ik op het strand nog Bruno tegen. Een middelgrote bruine hond, onopvallend op het soort jasje na dat hij droeg, en waar prominent zijn naam op stond. Om elk misverstand te vermijden, riepen zijn baasjes ook nog eens: Bruno, hier! Of was het: Bruno, ici! De Belgische kust is een zeldzame en te koesteren oase van tweetaligheid. Bruno liep niet aan de leiband, en wou aan mij snuffelen. Zelf voelde ik geen behoefte om besnuffeld te worden, laat staan aan Bruno te snuffelen.
Vandaag beleefde ik een gelijkaardig incident, betreffende een hond Leo. Dus ja, mensennamen. Ik zeg daar verder niets over. Over honden let ik liever op mijn woorden. Hondeneigenaren zijn wel eens licht gepikeerd. Misschien toch nog iets: dat het wachten is op de eerste honden die Noah of Olivia heten, naar verluidt de meest populaire mensennamen in het Vlaamse gewest.
Trends zijn onstopbaar, daar zijn ze trends voor. En deze trend, ik geef het toe, is nog redelijk onschuldig. Bedenkelijker wordt het, als mensen hun kinderen Fido gaan noemen of Mopsie. Laten we hopen dat het zo ver niet komt, en verder zeg ik nu echt niets meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten