10 september

Je kunt in gedachten naar Sète zwemmen. Zelfs ook in het echt, toch een eindje. De hele weg is te ver. Maar wat een genot, te zwemmen in l'étang de Thau terwijl je de bult van Sète voor je ziet, tegen die achtergrond van blauw die ze elders niet hebben. Met wat geluk kom je onderweg een tros oesters tegen, die mag je niet laten liggen. Even goed is niet zwemmen, maar drijvend op je rug naar de hemel kijken. Er komt wel water in je oren, maar dat gaat er straks weer uit, als je op je strandhanddoek ligt te drogen. Nog andere mensen liggen daar ook te drogen, je hoort ze bezig in het Duits, het Engels, het Nederlands, het Russisch, het Italiaans, een enkele keer zelfs in het Frans. Elle est bonne? Tais-toi, Mathieu!