Gisteren
nog eens naar Gent geweest. Dat was een hele tijd geleden. Ik had de
trein genomen naar Gent Dampoort, en daar vandaan ging het lopend
naar het Sint-Baafsplein. Dat laatste traject had ik nooit eerder te
voet afgelegd, dus had ik thuis een plannetje van het internet
uitgeprint, en daarop mijn route met forse pijlen uitgezet, er
rekening mee houdend dat ik mijn reisplan mogelijk in het donker zou
moeten gebruiken.
Helaas maar niet geheel onverwacht was ik meteen de
weg kwijt. Dus sprak ik twee voorbijgangers aan, die me weer
op het rechte pad zetten. Geen twee minuten later werd ik zelf door
iemand staande gehouden. Of ik van Gent was, en of ik hem de n-straat
kon wijzen, waarbij n staat voor de naam die ik inmiddels vergeten
ben. Dat was dus tweemaal nee, en dat het me speet.
Iets verder was ik
alweer helemaal uit koers, maar gelukkig ving ik hier en daar tussen
twee steegjes een glimp op van de Sint-Baafskathedraal, of van het
Belfort, beide uitbundig verlicht en, zoals het zulke bouwwerken
past, een flink stuk boven de belendende percelen uitstekend. Zo
arriveerde ik nog ruim op tijd bij de brasserie waar mijn
afspraak was. Het was er donker. Op de deur hing een brief, mij
meedelend dat de zaak voor een weekje gesloten bleef.
Het is allemaal
goed afgelopen. Een half uurtje later zaten we in de foyer bij een
glas een of ander de kosten en de baten af te wegen van de Gentse
lage-emissiezone. Dat is niet eenvoudig, maar vast staat dat ik,
dezelfde reis per auto makend, niet half zoveel pret had gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten